Την Κυριακή του Πάσχα εορτάζουμε την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας αναφέρει:
Τα χαράματα της Κυριακής, πήγε η Παναγία και η Μαρία η Μαγδαληνή στον τάφο του Ιησού.
Τότε έγινε μεγάλος σεισμός και ένας Άγγελος αφού κύλισε την πέτρα που έφραζε το μνήμα, κάθισε πάνω της. Οι στρατιώτες που φρουρούσαν τον τάφο, παρέλυσαν από τον φόβο τους. Απευθυνόμενος προς την Παναγία και την Μαρία τη Μαγδαληνή ο Άγγελος, τους είπε να μην φοβόνται και ότι ο Ιησούς που ψάχνουν έχει αναστηθεί. Τους έδωσε παραγγελία δε, να πάνε να ειδοποιήσουν τους μαθητές Του, για το γεγονός της Ανάστασης και να τους πουν να πάνε στην Γαλιλαία όπου και θα τους εμφανιστεί ο Ιησούς. Αυτό και έκαναν. Στον δρόμο, πηγαίνοντας προς τους μαθητές, εμφανίστηκε μπροστά τους ο Χριστός. Εκείνες τον προσκύνησαν και παρακινούμενες και από τον ίδιο έτρεξαν να αναγγείλουν το χαρμόσυνο γεγονός στους μαθητές Του.
Εντωμεταξύ, οι Αρχιερείς ειδοποιήθηκαν από στρατιώτες ότι ο Ιησούς όντως αναστήθηκε. Κι εκείνοι αντί να σκεφτούν ποιόν οδήγησαν στην σταύρωση, έκαναν κάτι πιο απλό. Δωροδόκησαν τους στρατιώτες ώστε να λένε ότι το σώμα του Χριστού κλάπηκε την νύχτα από τους μαθητές Του, και δεν αναστήθηκε. Οι μαθητές πήγαν όντως στην Γαλιλαία και εκεί εμφανίστηκε μπροστά τους ο Χριστός. Τους ευλόγησε και τους είπε να ταξιδέψουν και να διδάξουν όσα αυτός τους δίδαξε. Επίσης τους έδωσε την εντολή, όποιον πιστεύει σε Αυτόν, να τον βαπτίζουν στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Έτσι έκαναν οι μαθητές του, και έφτασε ο λόγος του Θεού μέχρι τις μέρες μας.
Η γιορτή του Πάσχα είναι κινητή. Δεν γιορτάζεται, δηλαδή, κάθε χρόνο την ίδια ημερομηνία. Το πότε θα γιορτάζουμε το Πάσχα, καθορίστηκε από την 1η Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325μ.Χ. Εκεί ορίστηκε ότι Κυριακή του Πάσχα θα είναι η πρώτη Κυριακή που ακολουθεί την πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου). Έαν τύχει και η πανσέληνος είναι ημέρα Κυριακή, τότε Πάσχα θα έχουμε την επόμενη Κυριακή. Εξ αυτού του ορισμού πηγάζει το συμπέρασμα ότι το Πάσχα «πέφτει» πάντα ανάμεσα στις 4 Απριλίου και στις 8 Μαΐου.
Σχετικά με την προέλευση της λέξης Πάσχα, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη λέει ότι προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «Pasah» που σημαίνει διάβαση. Στο Εβραϊκό Πάσχα άλλωστε αυτό εορτάζεται. Η απελευθέρωση των Εβραίων από τους Αιγυπτίους και η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας. Η δεύτερη εκδοχή, θέλει την λέξη Πάσχα να προέρχεται από
το ελληνικό ρήμα Πάσχειν, προς τιμή των Παθών του Ιησού Χριστού. Το Πάσχα ή αλλιώς η Λαμπρή γιορτάζεται σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας με σούβλισμα αρνιών, τσούγκρισμα κόκκινων αυγών, τραγούδια και χορούς. Όλη η επόμενη του Πάσχα εβδομάδα, είναι γιορτινή και γι’ αυτό τον λόγο η Εκκλησία μας έχει αποφασίσει να μην νηστεύουμε την Τετάρτη και την Παρασκευή εκείνης της εβδομάδας. Οι πιστοί συνηθίζουν για σαράντα ημέρες μετά το Πάσχα, όταν συναντιόνται να μην χαιρετιούνται ως συνήθως αλλά να λένε τα εξής λόγια:
– Χριστός Ανέστη!
– Αληθώς Ανέστη!
Επίσης έχει καθιερωθεί από την Εκκλησία μας, για σαράντα ημέρες μετά το Πάσχα να λέγεται η Αναστάσιμη Προσευχή.
Πηγή: newsit.gr
«Χαίρετε…» (Ματθ. κη’ 1-10)
«Το λοιπόν αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε » (Φιλιππ. γ’ 1, δ’ 4)
Ο ύμνος του Χριστιανισμού είναι η χαρά.
Η πρώτη λέξι που ακούστηκε από το στόμα του Αναστημένου Ιησού, ήταν: «Χαίρετε».
Ήταν η χαρά που σκόρπιζε ο μέγας Νικητής.
Ο Νικητής του διαβόλου, του εισηγητού της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Ψαλμωδός βλέπει μέσα στους αιώνες τον ερχομό του Νικητού και αποκαλύπτει με το προφητικό του μάτι τον διάλογο των Αγγέλων που υποδέχονται στον Ουρανό τον Νικητή Χριστό. «Άρατε πύλας, οι άρχοντες ημών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξης. Τίς εστιν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης; Κύριος των δυνάμεων, αυτός εστιν ο Βασιλεύς της δόξης» (Ψαλμ. κγ’ 9-10).
Και ο Απ. Παύλος πλέον, χαιρετίζει το γεγονός: «Κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος. πού σου, θάνατε, το κέντρον; πού σου, άδη, το νίκος; …τω δε Θεώ χάρις τω διδόντι ημίν το νίκος δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α’ Κορ. ιε’ 54-57).
Χριστιανός που δεν ένοιωσε ακόμη τη χαρά που δίδει ο Χριστός, πρέπει να αμφιβάλη για τον Χριστιανισμό του…
Και πώς μπορεί κανείς να μη χαίρη όταν γνωρίζη ότι ξόφλησαν οι παλιοί λογαριασμοί της αμαρτίας, ότι ο θάνατος νικήθηκε και θα πάρωμε πίσω τα σώματά μας και ότι Βασιλεία τρανή, αιώνια και θεϊκή ετοιμάστηκε για τους ανθρώπους;
«Μηδείς θρηνείτω πενίαν», βροντοφωνεί ο ι. Χρυσόστομος, «εφάνη γαρ η κοινή βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα. συγγνώμην γαρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον. ηλευθέρωσε γαρ ημάς του Σωτήρος ο θάνατος… Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο».
Και ο ποιητής, με ανακούφισι ψάλλει: «…Πλάκες που στέκατε βαριές, στα μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου». Χριστός Ανέστη! «Χαίρετε».
Δοξαστικό της Αναστάσεως.
Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς. συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν. Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.
Αγία και Μεγάλη Εβδομάς
Σκέψεις και Πόθοι
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” Θεσσαλονίκη